“Je hebt het verkeerd gedaan mam, het was foute boel!’ Mijn vierjarige dochtertje Meike staat met een opgeheven vingertje voor me. “Je dacht dat ik een meisje was toen ik geboren werd, maar ik ben een jongen!’
Vanaf dat ze kon praten, maakte Meike duidelijk dat ze een jongen was. Dit verhaal beschrijft de weg die een moeder en haar transgender kind volgen om de “foute boel’ zoveel mogelijk te herstellen. Deze weg voert langs artsen en ziekenhuizen, maar ook langs instanties, scholen en sportclubs. Overal is er iets uit te leggen, en overal worden er goedbedoelde opmerkingen gemaakt. Nuchter wordt er verslag gedaan van de af te leggen weg, terwijl het contrast tussen deze weg en de rest van de wereld steeds groter wordt. Dit zal niet alleen herkenbaar zijn voor moeders van transgender kinderen, maar voor alle ouders met een kind waar “iets mee is’.
Het is een verhaal over verdriet en onmacht, maar vooral ook over veerkracht en liefde.